Ontsnapping

Twee bladzijden uit het dagboek van Siegfried Bouts.

Heel wat mannen kunnen voor het einde van de oorlog ontsnappen. Als er onvoldoende toezicht is, grijpen ze hun kans en maken een lange tocht naar huis, vaak lopend. Bij ziekte is het mogelijk van een dokter een document te ontvangen om naar Rotterdam te reizen en niet terug te keren. Anderen maken bij geallieerde bombardementen van de verwarring gebruik om weg te komen. In alle gevallen is de terugtocht zwaar, gevaarlijk en vaak met lange omwegen.

Siegfried Bouts tracht te ontsnappen, maar wordt gepakt en moet terugkeren zijn lotgenoten in Kassel .

John Versluis in zijn dagboek:
‘Toen om 6.30 uur de grote sprong gewaagd en in ’t donker, dwars door het bos, greppels, wei en bouwland de grens over. Een tocht om nooit te vergeten. Gerust bij een stenen paal hetwelk de grenspaal bleek te zijn.’

Piet Verbaan in zijn dagboek:
‘In die nacht hebben wij ons in ons burgergoed gestoken en zijn via het raam kruipend en toen gebukt verder gegaan. Wij waren al een eind op weg toen Nico zei: ‘Ik ga terug, mijn accordeon halen.’ Hoe ik ook op hem insprak, hij ging terug. Kort daarna hoor ik geweerschoten.’

Meneer Opdorp vertelt over zijn gevaarlijke terugreis.