Sanitair

Vaak is er niet meer dan een zinken emmer beschikbaar als wc.

Bij de barakken zijn nauwelijks wc’s, kranen of douches. Meestal is slechts één pomp of kraan met koud water beschikbaar voor tientallen mannen. De wc’s bestaan soms uit een horizontale balk boven een kuil in de open lucht. Het is onmogelijk om schoon te blijven onder deze omstandigheden. Sommige mannen hebben geluk: ze slapen bij mensen in huis en kunnen hier douchen en naar de wc gaan. Maar de meesten moeten het doen met slecht sanitair. En met zoveel mannen opeengepakt, liggen besmettelijke ziektes op de loer.

Fragment Dagboek Bouts.

Siegfried Bouts in zijn dagboek:
Vreselijk was ‘t, dat je niet eens een W.C. in de barak had. Je moest eerst wel 50 meter buiten lopen, voor je er een had en die was dan meestal niet te gebruiken van de viezigheid. Meestal deed je dan ’s nachts je behoefte in de open lucht.’

J.B. Sterken in zijn dagboek:
‘s Morgens de omgeving eens opgenomen waarbij bleek dat we met 170 man in ons zaaltje liggen met de beschikking over één waterkraan en één toilet.’

Joost Roeland in een brief aan zijn vrouw:
‘De toiletten zijn ook stinkgelegenheden. Ze zijn verstopt en kunnen niet doorspoelen.’

Meneer Opdorp over de slechte sanitaire voorzieningen.